literatura
O tym, co wystaje z ram. Recenzja książki Bory Chung „Przeklęty królik”
Kulturowe punkty odniesienia są w tych historiach na tyle różne od tych, które znamy, że wytrącają nas z codziennego punktu oglądu świata, pozwalają wyjść poza narracyjne oczywistości.
Zniewolone umysły. Recenzja książki „Wartka śmierć” Roberta Galbraitha (J.K. Rowling)
Co sprawia, że ludzie porzucają samych siebie na rzecz wspólnoty, która ich ogranicza? Jak to możliwe, że wierzą w rzeczy, w które w normalnych warunkach nigdy by nie uwierzyli?
Bez happy endu. O autobiografii Matthew Perry’ego „Przyjaciele, kochankowie i Ta Wielka Straszna Rzecz”
To narracja człowieka nauczonego wglądu w siebie, świadomego mechanizmów rządzących chorobą. Perry wie, jak zajrzeć w głąb własnej ciemności, jak wskazać i nazwać rany, kompleksy i traumy, jak prześledzić historię nałogu do samego jej źródła.
Książki roku 2023
To był rok, w którym nie raz i nie dwa – zmęczona i zniechęcona codziennością – powiedziałam sobie: jak to dobrze, że są książki!
„Mam do pana kilka pytań” Rebekki Makkai, czyli kryminał epoki #metoo i cancel culture
Współczesna wrażliwość dotycząca różnic i zachowań seksualnych jest do tego stopnia inna od tej sprzed dwóch-trzech dekad, że to, co wtedy uchodziło za żarty, dziś byłoby traktowane jako przemoc seksualna i adekwatnie piętnowane.
Notatki z rozpaczy. Recenzja książki „Bądź dobra dla zwierząt” Moniki Isakstuen
To jest taki zapis rozpadu psychicznego, który sprawia, że czuję się tak, jakbym weszła narratorce do głowy i zobaczyła świat jej oczami – autentycznie rozumiem jak i dlaczego boli ją życie.
Recenzja „Informacji zwrotnej” Jakuba Żulczyka – w formie ekspresji dychotomicznej
To jest powieść pod każdym względem odczarowująca picie i ćpanie, odbierająca psuedo-mityczny powab tej całej fazie, odlotowi, i rockendrollowym klimatom
Tragedia nad stawem. Recenzja książki „Wodnik” Jędrzeja Pasierskiego
Dostrzegam tu sprawne i wyrobione pióro i nie mam wątpliwości, że autor naprawdę zna się na rzeczy i niejedną zbrodnię już w życiu zaplanował.
Jak Joanna Chmielewska napisała samą siebie, czyli refleksje po lekturze książki Katarzyny Drogiej „Niełatwo mnie zabić. Opowieść o Joannie Chmielewskiej”
Dobrze znów spotkać tę imponującą, pracowitą, niezależną i pomysłową babkę, która pracując jako architektka i wychowując dwóch synów, zarywa noce, żeby na pożyczonej maszynie do pisania wystukiwać swoją pierwszą powieść i ryczy przy tym ze śmiechu jak kompletna wariatka.
Pani od listów. Recenzja książki „Kameliowy sklep papierniczy” Ito Ogawy
Nawet nie będąc znawcą i koneserem japońskiej kultury, można zachwycić się subtelnościami wytrawnej sztuki korespondencji, przez które prowadzi nas autorka.