Dom, który pamięta. Recenzja książki „W północnym lesie” Daniela Masona
Autor trafia do czegoś pierwotnego, tkwiącego chyba we wszystkich czytelnikach i miłośnikach literatury – do potrzeby zapamiętywania, przechowywania i przekazywania dalej opowieści
Ktoś to musiał napisać – o „Jamesie” Percivala Everetta w tłumaczeniu Kaji Gucio
Postać Jima była jak wielki wyrzut sumienia na kartach historii literatury, który przez 140 lat tylko czekał, żeby ktoś wreszcie go naprawił.
Dwie pisarki i skradziony manuskrypt, czyli „Yellowface” Rebekki F. Kuang
Czy Rebecca Kuang napisała tę powieść po to, żeby odnieść się do tego wszystkiego, co ludzie piszą na jej temat w internecie?
Smoki jako metafora – recenzja książki „Kiedy kobiety były smokami” Kelly Barnhill
Spektakularny, barwny i zachwycający wybuch tłamszonego przez stulecia kobiecego potencjału, intelektu i kreatywności; ekspresja potężnej życiowej siły, która mimo wszystko nie daje sobie podciąć skrzydeł.
Sylvia nad przepaścią – refleksje po lekturze książki „Euforia” Elin Cullhed
Dokładnie tak mógł brzmieć jej monolog wewnętrzny; intensywna, chaotyczna i destrukcyjna plątanina myśli, z których pod koniec życia wypływały wirtuozerskie frazy i wersy.
Frajda dla moli książkowych – recenzja książki „Tajemnica Lost Lake” Jacqueline West
Ta biblioteka coś wie. Skrywa w sobie mądrość wielu pokoleń, pamięta rzeczy, o których najstarsi ludzie nie mogą mieć pojęcia.
Trauma, która definiuje na zawsze? „Małe życie” Hanyi Yanagihary – tyrada pełna spojlerów
Nawet nie chcę sobie wyobrażać, jak ta powieść może podziałać na kogoś, kto sam zmaga się z problemami psychicznymi.
Kolory tożsamości. Recenzja książki „Moja znikająca połowa” Brit Bennett
Czy na pewno warto pozwolić, by otoczenie określało naszą tożsamość? No i jak daleko można pójść, walcząc o siebie?
O wspomnieniach i zapominaniu. Recenzja nominowanej do Bookera powieści Avni Doshi „Burnt Sugar”
Główną substancją tej powieści i jednocześnie jej najcięższym ładunkiem są relacje matki i córki oraz zawodność i ulotność pamięci. Ale komu wydaje się, że czytał w tym temacie już wszystko, niech lepiej przygotuje się na jazdę bez trzymanki, bo rejony,…
„Real Life” Brandona Taylora, czyli weekend z życia rasizmu
Dopiero gdzieś w połowie książki dotarło do mnie, co tu się tak naprawdę dzieje. Jeden przejaw mikroagresji przerodził się w następny, koleżanka z laboratorium została zastąpiona znajomym, który na imprezie opowiada o „perspektywach dla czarnoskórych” oraz rzekomych „brakach” Wallace'a, wynikających…
