piosenka o miłości I
piosenka o miłości I
O mądrym pomaganiu w zwariowanych czasach. Refleksje wokół książki „Filozof na kozetce” Antonii Macaro i Juliana Baginniego
Nie jesteśmy jako ludzie trwałą, zamkniętą i raz na zawsze zdefiniowaną całością, ale stajemy się sobą, pokonując szereg wewnętrznych sprzeczności i ta zdolność do zmian i kształtowania charakteru jest elementem naszej wolności, ale też i fundamentem odpowiedzialności za siebie.
Czy to jest książka dla dzieciaków? Refleksje przy okazji premiery „Dzieci z zamkowej skały” Natashy Farrant
Ta niepozorna książka, przeznaczona teoretycznie dla starszych dzieci i dorastającej młodzieży, zrobiła na mnie spore wrażenie. Jest to bowiem – moim zdaniem – powieść zupełnie niejednoznaczna, z bardzo ciekawym i pełnym zwrotów akcji przygodowym wątkiem głównym oraz z nieco ukrytym,…
Strategia owada. Refleksje po lekturze „Gdzie śpiewają raki” Delii Owens
Trzeba mieć w sobie dużo spokoju i równowagi wewnętrznej, żeby nie walczyć, nie chować się i nie uciekać, będąc odmieńcem...
Odwaga przemiany – esej z elementami recenzji książki: „Odwaga bycia nielubianym”
Odwaga bycia nielubianym to jedna z tych książek, od których trudno się oderwać, ale jednocześnie chce się nimi rzucać po ścianach; książka która wywołuje wiele sprzecznych emocji: od zachwytu do skrajnej irytacji.
Żyć w pełni. Recenzja zbioru opowiadań psychoterapeutycznych „Istoty ulotne” Irvina D. Yaloma
„Nie żyj tak, jakbyś miał zamiar żyć dziesięć tysięcy lat. Nieuniknione wisi nad tobą. Dopóki żyjesz, dopóki można – bądź dobry”. Marek Aureliusz, Rozmyślania ks. IV/17 (1) Irvin D. Yalom, obok Rollo Maya i Jamesa Bugentala należy do najważniejszych i…
Otwartość to ryzyko. O jazzowych eksploracjach zespołu Piotr Rachoń Quartet
Premierowy pokaz koncertu jazzowego Piotr Rachoń Quartet zarejestrowanego w Sali Koncertowej Polskiego Radia we Wrocławiu w lipcu tego roku odbył się w środę, 26 sierpnia 2020 na platformie YouTube. Piotrowi Rachoniowi, jednemu z najbardziej kreatywnych i oryginalnych polskich pianistów awangardowych,…
Elena Ferrante „Czas porzucenia” – Furia żeńskiej dykcji
Trudno mi lekturę Czasu porzucenia jednoznacznie ocenić, moja irytacja przeplatała się tu z ekscytacją i napięciem godnym najlepszego psychologicznego thrillera. Jest coś poruszającego i perwersyjnego jednocześnie w obserwowaniu rozpaczy głównej bohaterki. Obraz skrzywdzonej kobiety bez upiększeń; potężny kaliber urealnienia...
„Święte słowo” Sigríður Hagalín Björnsdóttir. Ciemna strona pisma
Z pewnością trzeba tu docenić ciekawą konstrukcję postaci i brawurowo pomyślany system nierozerwalnych więzi łączących je w pary, tria i kwartety. Na poziomie opisu relacji międzyludzkich i zależności społecznych Sigridur H. Bjornsdottir jest po prostu rewelacyjna.
O recitalu Pauliny Gołębiowskiej w Hydro(za)gadce
Sporo dobrego muzycznego rzemiosła i artystycznej odwagi. Wielość nastrojów, tematów i stylistyk wzmocniona została w tym koncercie zaskakującym doborem elektronicznych gadżetów.[...]
